Frank Sinatra'dan It Was A Very Good Year ile muhteşem bir sezon açılışı yaptılar.
S2E13 Funhouse
Tony zehirlendi, teknede o halde Salvatore Bonpensiero'yu öldürdü. Sonra bir de o garip rüyalar var. Ekran başında bölümün duygusu resmen ruhuma sirayet etti. Çok acayip, çok kuvvetli bir bölümdü.
S3E4 Employee of the Month
Dr. Melfi'yle ilgili üzücü bir bölümdü. Tecavüze uğradı, sonrasında kahve alacakken adamın ayın elemanı olduğunu gördü ama kendisiyle çok çekişse de adamı Tony'ye ispitlemedi.
S6E11Cold Stones
Carmela içi Benjamin Franklin'lerle dolu, yeni bir LV cüzdanla Paris'e gitti, yine olmadı. Bazen hakikaten nereye gidersen git yine olmaz. O Paris sahnelerindeki kasveti ekmeğe sürer, yerdin.
S614 Stage 5
Bölüm boyunca artan gerginliğe sonda John Cooper Clarke'tan Evidently Chickentown ile tavan yaptırdılar. O son sahne bana Haneke'nin Funny Games'inin başını hatırlattı. Bir hafta yattım kalktım bu bölümü düşündüm. Link.
S6E15 Remember When
Bölümün adıyla müsemma hafıza kaybı ve Junior'la ilgili bir bölümdü. Yaşlılıkla ilgili hikayeler beni etkiliyor.
Made in America adlı son bölümde çalan son şarkı The Journey/Don't Stop Believin' ile seyirciye yine dizide şarkı kullanmanın da ayrı bir sanat olduğunu gösterdiler.
